سلام .

*این شعر رو به دستهای مهربان و بزرگوار پدرم تقدیم میکنم*

نیمروز گرم تابستان ده          

                       کآتش از خورشید تابان میچکد

روی دامان بلند مزرعه       

                          دارد از دست پدر نان میچکد

*

دستهای مهربان خویش را     

                         خوب پیچانده بدور دست بیل

با همین طر فندساده سالهاست 

                        می ستاند از زمین باج سبیل

*

بارش تند عرق برگونه را 

                            همت مردش تحمل میکند

تا عرق می ریزد از پیشانیش

                           روی خاک مزرعه گل میکند

*

با متر سکهای پالیز خیار

                          مینشیند گرم صحبت میکند

بوته های هرز را قبل ازبرش

                           خوب سیراب محبت میکند

*

نیمه شبها بیل و فانوسی به دست

                        بوته های خویش را سر میزند

عادلانه جوی اگر سیراب بود

                             آب را در جوی دیگر میزند

*

خوشه خوشه از زمین حادثه

                   خرمن اندیشه اش را چیده است

راست میگفتند مردان قدیم

                        او نماد گرگ باران دیده است

*

رفته رفته زیر بار زندگی

                         قامتش اندیشه دارد تا شود

تا عصای شانه های کودکم 

                          تکیه گاه شانه ی بابا شود

               *******